ஜென்ம தினம்
பனிரெண்டு வயதின் தொந்தியை யாருமே குறைசொன்னதில்லை ஆயத்தங்களே இல்லாமல் போரில் வென்ற நாட்களவை இரண்டொரு வருடங்களுக்கு ஒருமுறை தோன்றும் வழிப்போக்கன் சோம்பலில் திளைத்த காலங்களை நினைவுப்படுத்தி செல்கிறான் திடீரென தோன்றி லட்சிய ஜோடனைகளை பகிர்ந்து கொண்டு செல்வதவன் வழக்கம் அவன் இழந்த சொந்தங்களின் வயதைச் சொல்லி நெகிழ்த்துவான் ஒவ்வொருமுறையும் அவனிடம் விடைபெறும் போதும் அப்பாடா தப்பித்தோம் என்ற உணர்வு தோன்றி மறைகிறது நாம் வயதை மிச்சம் வைத்திருக்கிறோம் இன்னும் கொஞ்ச தூரம் தான் நாம் ராபர்ட் ப்ராஸ்டின் பெரிய பாதையில் சென்று கொண்டிருக்கிறோம் வெகு சிலரே தேர்ந்த பாதையிது இந்த பாதையில் குடித்து விட்டு வண்டி ஓட்டலாம் தினசரி முகச்சவரம் செய்ய வேண்டியதில்லை பகற்கனவுகளின் குறட்டையை யாரும் கேலி செய்யமாட்டார்கள் எந்தவொன்றையும் திருப்தி படுத்த வேண்டாம் நிதானமாக முதுகு பருக்களை நோண்டி கொண்டிருக்கலாம் கைசூட்டில் இருந்து புறாவை பறக்க விட வேண்டாம் ஆனால் நம் வியர்வையின் வீரியம் குறித்த சந்தேகத்தை விரட்டியபடி நடந்து கொண்டே இருக்க வேண்டும் சந்தித்தவர்களின் சாயலேறி கொண்டே வருவதை சுமக்க வேண்டும் மறைந்து கொண்